สำนักสหปฏิบัติฯ

         สิ่งนี้หากพิจารณาให้ดี เรื่องของการดูดี หรือกลัวดูไม่ดีมันเป็นหัวจักรสำคัญของพฤติกรรมการแสดงออกของมนุษย์ ในสังคม การแสดงออกของเราที่เราต้องการให้คนอื่นเห็นยังไงก็ขอให้ดูดีไว้ก่อน หรืออย่างน้อยก็อย่าให้ดูไม่ดีเลย สิ่งนี้แทบจะเป็นพื้นฐานของการตัดสินความคิดทั้งหมดในการแสดงออกของเราในสังคม สิ่งของเครื่องใช้ต่างๆรอบตัวเรา ตั้งแต่เสื้อผ้า เครื่องใช้ต้องสวย ดูทันสมัยดูมีรสนิยม ต้องมีรถยนต์สวยๆ บ้านสวยๆ สิ่งแวดล้อมสวยๆ แล้วจะดูดี การสนทนาในที่สาธารณะหากไม่มั่นใจเป็นไม่กล้า กลัวเสียหน้า แล้วภาพของเราที่เคยดูดีมาตลอดจะเป็นตำหนิเสียก่อน สิ่งนี้แอบแฝงซ่อนเร้นจนเราไม่เคยเห็นมันเลย การแสดงออกใดๆจึงถูกจำกัด ด้วยความคิดของเราว่า เราจะทำได้ ไหม?เขามองหน้าเราแล้วเราเกิดพูดผิด พูดไม่ได้เรื่องออกไปแล้วจะทำอย่างไร?เกิดเป็นความกลัวกลัวที่จะดูไม่ดี แล้วมันก็แฝงอยู่ในส่วนลึกในใจ มันควบคุมการแสดงออกของเราต่อผู้คน สิ่งที่ควรพูดก็ไม่กล้าพูด สิ่งที่ควรทำก็ไม่กล้าพูดกล้ากล้าคิด กล้าทำ เพราะกลัวว่าหากล้มเหลวก็จะอายเขา เราก็สรุปเองได้อย่างอัตโนมัติ ด้วยตัวเราเอง การที่เราสรุปความคิดในเรื่องเก่าแล้วลลากมันจากอดีต มาใช้ในปัจจุบัน แถมยังวางเผื่อไว้ในอนาคตเรียบร้อยแล้วอีกด้วย อย่างนั้นจึงจะเป็นสิ่งที่ขัดขวางผลลัพธ์ใหม่จะกลายเป็นอุปสรรคขัดขวางการแสดงออกของบุคคลนั้นไปตลอดที่เขายังลากมันไปทุกแห่ง